Eluterius

Wanneer Kenny naar achteren gaat om de bestelling op te halen, komen er twee bepaalde iemanden binnen. Het zijn Ronny, Patricia's ex die haar voor enkele banale redenen heeft laten zitten, en zijn nieuwe vlam.

"Hahaaaaaaa, de Ronny" zegt Martin, "alles goed?"
"Jao, ge ziet het he, ik heb 'n nieuw meiske!"
Naast hem staat Nancy, een knap ding maar daar is alles mee gezegd, het is 'n tang van 'n wijf.
Zij en Ronny verschillen wel 12 jaar, als het niet meer is. Hij wordt er door de hele buurt mee uitgelachen, maar dat heeft hij uiteraard niet door.

Ronny en Nancy hebben natuurlijk gezien dat Patricia ook in de winkel staat, en dat ze 'alleen' is.
"En wilt het 'n beetje lukken?" vraagt Martin.
"Hoho, ja!" roept Ronny overtuigd. En hij voegt er nog aan toe, ervoor zorgend dat Patricia en de rest van de aanwezigen het zéker horen: "Nu heb ik pas goeie sex!"
"Ah? Uw linkerhand ontdekt of wat?" zegt Kenny, die met de bestelling terug de winkel binnen wandelt.
Iedereen, behalve Ronny en Nancy uiteraard, heeft de grootste moeite om niet keihard beginnen te lachen. Ronny wil zich natuurlijk stoer houden en zegt: "Ik wou graag 'n kind, en dat zal me nu wél gaan lukken!"
Een vrouw die op haar bestelling staat te wachten, replikeert: "Jongen toch, ge HEBT al 'n kind!" Het tweetal staat nu helemaal voor schut.
"Kom we zijn hier weg" zegt Nancy. Ze draaien zich om en wandelen de winkel uit. Martin doet er nog een schepje bovenop door het geluid van een zweep na te doen.

Ondertussen, op Anthony's werk:

"Anthony, hebt ge mij nog 'n sigaret astublieft?"
Anthony en Erich hebben zich eventjes neergezet voor een koffiepauze, en roken een safje.

"Pssst" fluistert Anthony, terwijl hij naar het gangpad wijst. Daar wandelt Harry, de magazijnier. Harry wordt ook wel eens Slakky genoemd, omdat hij zo 'snel' is.
Hij is ook zo'n type persoon die graag stiltes onnodig verbreekt door stompzinnige dingen als "Jajaaah Anthony" te zeggen, wanneer daar niet de minste aanleiding voor is.
Harry's functie bestaat er in, om de zaken een beetje te sturen, en de medewerkers te coachen. Meestal lukt dat niet en dat draait dan uit op ruzie, geroep en getier.

Harry sleept een pallettenwagentje achter zich aan. Het staat volgestouwd met dozen en bakken. Het is algemeen bekend, dat wanneer Harry een pallet verzet, er 8 keren op 10 iets af dondert. Anthony en Erich kijken vol verwachting toe... en ja hoor!

Enkele bakken schroeven, bouten en moeren, die Harry de hele voormiddag heeft zitten sorteren, vallen met een kletterend lawaai van de pallet. Eén doos valt op z'n zij, maar als Harry ze wil oprapen, scheurt ze uit elkaar.
De hele vloer ligt nu vol materialen. Enkele klanten komen kijken en struikelen bijna over de chaos. Anthony en Erich proesten het uit!

Plots klinkt door het centraal geluidssysteem: "Anthony en Erich, kantoor! Anthony en Erich, kantoor!"
Het tweetal kijkt elkaar vragend aan, doven hun sigaret en stappen naar het kantoor. Daar aangekomen nemen ze plaats in een stoel. Gerard, hun afdelingschef komt er ook bij zitten.

"Jongens..." zegt hij, "Ik moet het even hebben over Harry... Ik heb hem enkele weken geleden gepromoveerd tot opzichter en sindsdien is het hier elke dag ruzie..."

Anthony en Erich kunnen dit volledig beamen. Het haakt inderdaad regelmatig de laatste tijd.

"Hoe zijn jullie ervaringen met Harry?" vraagt Gerard.
"Ik merk wel 'n soort vooruitgang!" antwoordt Erich.
"Ahja? In welke zin dan?" vraagt Gerard.
"Awel, vroeger liep der hier bijna niks mis, en nu bijna alles!" replikeert Erich weer. Anthony begint te lachen.
"Ik denk erover om Harry te ontslaan" zegt Gerard. "Ik ben het stilletjesaan beu, al dat geruzie en geschreeuw!"
Anthony en Erich kijken verbaasd en blij tegelijk. Zullen ze eindelijk van die stomme boer verlost geraken?
"Is gewoon degraderen niet beter?" probeert Anthony.
"Nee, de sfeer is verziekt. Harry moet eruit" zucht Gerard. "Ga nu maar verder werken."

Het tweetal staat op, Erich opent de deur, en als Anthony wil buiten stappen zegt Gerard: "Anthony, wacht eens even"
Anthony gaat terug zitten, en Gerard vervolgt: "Weet ge nog da ge eens twee zakken hebt moeten meenemen naar huis?" Anthony krijgt het warm. Die speciale 'cement', die eigenlijk een soort van agressieve coke bleek te zijn, was al deels verkocht, deels zelf opgesnoven, en deels verregend, en de rest is gebruikt om het gat in de muur te herstellen.
"Die zakken MOET ik vanavond om 8 uur terug hebben. MOET!" zegt Gerard.
Anthony wordt zenuwachtig maar laat het niet merken.
"Okee, ik zal ze straks komen brengen" belooft Anthony.

Met pareltjes zweet op het voorhoofd gaat Anthony terug aan 't werk. "Wat is 't?" vraagt Erich. "Gerard moet vanavond die twee zakken terug hebben" zucht Anthony.
Ondanks zijn geheugenverlies weet Erich direct over welke zakken het gaat, en wat het probleem is.
"Ge kunt toch die lege zakken vullen met zand?" adviseert hij.
Anthony kijkt Erich aan en zegt: "Ja, da's een goei idee! Dat doe ik!"

Op dat moment wordt Harry naar kantoor geroepen. Hij gaat het kantoortje van Gerard binnen. Er klinkt geroep en getier, een stoel wordt omver gegooid, papieren vliegen in het rond en kopjes en schoteltjes kletteren tegen de grond.
Even later komt Harry het kantoor buiten, ziedend van woede, en met een knalrood hoofd en bloeddoorlopen ogen draait hij zich om en keelt naar Gerard:

"Godverdoemme ik maak u kapot! Klootzak!!"

Harry smijt de deur van het kantoortje dicht, gaat naar de wasplaats, doet zijn overall uit, wast zijn handen en stapt met tranen in de ogen naar de tikklok.
Met een trillende onderlip tikt hij uit en gaat naar buiten, stapt in zijn auto en rijdt naar huis.

's Avonds, na het avondeten gaat Anthony even op zijn bed liggen. Hij kan het voorval van Harry maar niet uit zijn hoofd zetten. Diep in gedachten verzonken valt hij in slaap.

Plotseling wordt hij wakker. Hij kijkt op zijn wekker: 19.46!
"Fuck! Die zakken!" roept hij. Snel stormt hij van de trap af, gaat naar buiten, het tuinhuisje in en pakt de twee lege zakken en een schop. Hij schept de zakken vol zand, bindt ze dicht en zet ze in de auto. De sleutels liggen deze keer NIET in het handschoenenkastje.
Het hart klopt in zijn keel als hij naar binnen rent. Hij pakt de sleutels van het aanrecht af, rent terug naar buiten en start het busje. Tegen 180 km per uur scheurt hij terug naar zijn werk. Het is 20.01 als hij arriveert.
"Pffffffff....... 'n minuutje te laat" zucht hij opgelucht. "Dat zal het probleem niet zijn..."

Met 1 zak onder elke arm beent hij naar Gerard's kantoor. "Gerard, ik heb...." verder raakt hij niet.
Zijn adem stokt als hij Gerard's kantoor binnen stapt.

Daar, midden op de vloer, ligt in een grote plas bloed, het levenloze lichaam van Gerard...