Eluterius

"Wel, waar wilt ge racen dan? Ergens iets zonder bochten zeker, anders verliest ge nog meer van uwen Turbo sticker hahaha" lacht Tommie terwijl Anthony zich van binnen opvreet door de arrogante rotkop die vergezeld gaat door dat vadsige lichaam van hem.
Kalm antwoordt Jos: "Industrieterrein, en verder niet zagen joenge."

Ze spreken af op het industrieterrein om 20u, zodat er ook nog eerst eens wat gegeten kan worden, en omdat er rond die tijd toch geen verkeer meer is op het terrein, waardoor ze vrije baan hebben.
"Tot subiet he, en waagt het niet om niet te komen he manneke, anders zijt ge van mij!" tracht Tommie nog boven zijn Tiësto schreeuwende radio uit te brullen terwijl hij zijn 206 (Mattel™ ) met piepende banden van het parkeerterrein voor de Praktico af laat vliegen.

Jos en Anthony stappen in de auto, en rijden rustig naar huis. "Jos, ik weet niet wat ik moet doen" zegt Anthony lichtelijk paniekerig "die bak van Tommie is veel sneller dan dezen oude rammelbak, maar ik kan er nie tegen he!" "Doucement he broerke, da komt goe" zegt Jos met een vette knipoog.
Anthony weet niet juist wat Jos bedoelt, maar het zal wel goed zijn denkt hij, en hij rijdt door naar huis.

Thuis aangekomen, kan Jos al bijna niet meer wachten om aan te vallen op het eten wat ma heeft klaargemaakt, maar als ze de woonkamer binnenkomen, is het helemaal uitgestorven. Zelfs het immer aanhoudende getik van Patricia haar gsm-knopjes danwel het toetsenbord ontbreekt.
"Godverdoeme" vloekt Jos binnensmonds, terwijl zijn maag het geluid evenaart van een roedel hongerige wolven die in geen 3 maanden hebben gegeten.
"We kunnen ook naar de frituur gaan..." stelt Anthony voor, en nog voor hij goed en wel is uitgesproken zit Jos al in de auto.
Eenmaal aangekomen bij de frituur, probeert Anthony de oude Escort te parkeren, maar dat kost hem toch iets meer moeite dan hij had verwacht.
Uiteindelijk resulteert dit dus in één voorwiel half in de struik, en de rest van de wagen staat verdeeld over 2 parkeervlakken.
"Seg Anthony, hebt gij een lief?" wil Jos weten. "Neuh, nog nie..." antwoord Anthony twijfelachtig. "Dan zou ik als ik u was maar enkele voorlichtingsboekskes gaan aanschaffen vooraleer het zover is he joenge, want als ge net zo neukt als dat ge parkeert, dan gaat ge hem er nooit in krijgen!" zegt Jos, gevolgd door een bulderende schaterlach.
"Gij hebt niet eens een rijbewijs, en ge presteert het nog om van een driewielerke af te kukelen!" probeert Anthony hem terug te pakken, maar Jos is te druk bezig met lachen om zijn eigen flauwe grapje, en hoort het niet eens.

Nadat ze gegeten hebben keren ze terug naar huis, waar nog steeds niemand is tot hun grote verbazing. Omdat het ondertussen pas 19u is, neemt Anthony een blikje Likwid Powa uit de frigo, en installeert zich op de bank. Opeens staat jos op en zegt: "Ben effe weg he, tot subiet!" en zonder een verklaring te geven waar hij heen gaat, loopt hij naar buiten en gooit de deur achter zich dicht.
"Als hij maar op tijd terug is..." denkt Anthony, maar die gedachten verdwijnen al snel omdat er een aantal leuke dames op de televisie te zien zijn. "K3 blijft toch een geweldige groep!" zegt Anthony zachtjes terwijl hij aan zijn blikje drinkt.

Plotseling gaat de telefoon: "Wat is 't?" zegt hij droog als hij de telefoon opneemt...
"Ja hallo? Entennie Kneuters?" zegt een jongedame aan de andere kant. "Tis goddoeme Anthony, niet Èntunnie ja! Wat is er?!" zegt Anthony duidelijk geïrriteerd terug.
"Het is zuster Marie-Claire van het hospitaal. Uw moeder heet Florentine Kneuters?" zegt de stem weer, waarop Anthony replikeert: "Ja, maar wa wilt ge nu eigelijk?"
De dame aan de andere kant van de lijn zegt: "Uw moeder is tijdens het transport van genotsmiddelen getombeerd, en heeft hierbij een gecompliceerde fractuur opgelopen."

"Is mijne pa daar? Geeft 'm effe, ik begrijp er niks van" zegt Anthony en hij wacht tot hij Eddy aan de telefoon krijgt.
"Seg pa, wa wil die vrouw nu van mij, ik versta die niet he!"
Eddy haalt eens diep adem en zegt dan: "Uw ma is van de trap af de kelder in geflikkerd toen ze een duvelke aan 't halen was. Ze heeft haar been op 3 plaatsen gebroken."
"Grotverdoeme!" zegt Anthony kwaad en hij gooit de telefoon op de haak.

Hij heeft de telefoon nog niet neergelegd, of Jos komt binnen. "Anthony, we moeten gaan. 't Is bekans 20u" En samen stappen ze in de auto en rijden naar de Grijpen.
Anthony vertelt dan wat er zonet aan de telefoon verteld werd: Ma zou van de keldertrap gedonderd zijn en haar been op 3 plaatsen gebroken...
"Op 3 plaatsen? Hoe kan da nu, als ze van de keldertrap valt, is ze toch maar op één plaats?" bemerkt Jos.
Ondertussen zijn ze aangekomen op het industrieterrein. Tommie staat al te wachten. Zijn eeuwige onnozele apostels Frankie en Ludo staan er ook.
"Ah ge komt toch nog!" zegt hij uitdagend, "zijde in panne gevallen onderweg?" De twee bovengenoemden schieten in de lach, alsof het verplicht is.
Ze willen natuurlijk in de gunst blijven van hun oppergod, Zijne Grote Luchtigheid Tommie, en daarom lachen ze àltijd met zijn opmerkingen, beamen alles wat hij beweert en sluiten ze zich altijd bij zijn beslissingen aan.

Anthony parkeert zijn Escort naast de glimmende nichtenbak van Tommie en stapt uit.
"We gaan het zó doen," zegt Tommie, "die witte streep is start en aankomst. We vertrekken samen, ginder aan de rotonde moete we draaien en komen we om het eerst terug hier aan de streep."
"Ja da's goed!" antwoordt Anthony, terwijl hij de grootste moeite heeft om zijn onzekerheid te verbergen. Hij stapt terug in zijn auto en zet 'm klaar voor de streep. Met een diep grollende motor zet ook Tommie zijn bolide er neer. Anthony zijn hart bonkt in z'n keel.
"Stapt maar uit Jos," zegt hij, "het zal zo al zwaar genoeg zijn!"
"Ik stap niet uit" antwooordt Jos.
"Ja maar Jos!" smeekt Anthony.
"Tut tut, geen paniek, alles komt goed!" zegt Jos weer.

Ondertussen laat Tommie zijn auto enkele malen brullen als een hongerige leeuw. Dan stapt hij uit, loopt naar de Escort van Anthony en tikt op het raampje. Anthony draait het raampje open.
"Ge krijgt wat voorsprong" zegt Tomme smalend. Ge moogt 'n stuk achteruit, ne aanloop nemen, en als ge die lijn zijt gepasseerd, vertrek ik pas..."
De arrogantie druipt er gewoon van af.
Anthony rijdt een stuk achteruit, stopt en zucht diep. Tommie is terug in zijn bordeel op wielen gestapt.
"Gaan" zeg Jos.
Anthony zet de auto in eerste versnelling, geeft gas en laat de koppeling los. De auto valt stil. Frankie en Ludo vallen bijna op de grond van het lachen.
Anthony start de auto opnieuw, geeft gas en laat de koppeling opnieuw los. Deze keer gaat het goed! De banden fluiten zelfs als hij vooruit schiet. Daar passeert hij de startlijn, en onmiddellijk schiet Tommie naar voor. Zoals verwacht haalt hij Anthony moeiteloos in, en is direct enkele tientallen meters verderop.

"Kijkt nu goed he..." zegt Jos.
In de verte rijdt Tommie de rotonde op, neemt de bocht, en...... verliest een wiel!

"Hàarhg hàààrgh haaargh!!!!!!" lacht Jos rochelend en bulderend, terwijl hij zich op de dijen kletst en de fluimen op het dashboard terecht komen.
"Doorrijden, DOORRIJDEN!" gebiedt hij zijn kleine broer.
Anthony komt aan de rotonde. Heel op zijn gemak neemt hij de bocht, en wanneer ze Tommie passeren, haalt Jos 3 wielbouten uit zijn jaszak, en laat ze met een vettige knipoog aan Tommie zien.
Anthony lacht voldaan, rijdt terug naar de startlijn waar hij uiteraard als eerste arriveert.
Frankie en Ludo weten niet wat te doen.... moeten ze nu Tommie gaan helpen of Anthony slaan?

Anthony laat ze evenwel geen keus en rijdt naar huis.
Plots zegt Jos: "Als we nu eens naar 't ziekenhuis rijden?"
"Maar 't is 8 uur geweest, het bezoekuur is voorbij!" antwoordt Anthony.
"Dat geeft niks, ik raak overal binnen!" zegt Jos.

Zo gezegd, zo gedaan, Anthony rijdt naar het ziekenhuis. En wat zien ze als ze de parking op rijden?
Daar staan Ma en Pa in het voorportaal. Wanneer ze Anthony en Jos zien gaan ze zo snel als ze kunnen naar buiten, Ma hinkend en Pa zwalpend...
Met veel moeite stappen ze in de auto, en Pa zegt: "Rap, weg hier, subiet zien ze ons nog!"