Eluterius

Zoals gezegd heeft Jos te kampen met een ernstige luizenplaag op zijn hoofd.

"Ge denkt toch nie dat ik mijn haar ga afknippen he?!?" roept Jos verontwaardigd.
"Weet ge wel hoelang ik daarop gespaard heb om deze lokken te krijgen!" zegt hij meteen daarna, terwijl hij met zijn handen door zijn vettige haar tracht te strijken, hetgeen vrijwel onmogelijk is omdat zijn haar door alle rotzooi in combinatie met het niet wassen ervan, in een woeste jungle van dreadlocks is getransformeerd.
Er volgt een discussie die zowel bij het lezen als het schrijven zodanig veel jeuk veroorzaakt dat we deze overslaan.

Na lang aandringen, besluit Jos dan toch zijn haar te laten knippen.
"Ik doe dat wel effekes, zo moeilijk kan dat toch niet zijn." zegt Patricia enthousiast, en ze rent naar de keuken om een schaar te pakken. Ze begint te knippen met de schaar, maar omdat de schaar half verroest is, alsmede de eerder beschreven staat van Jos zijn haar, wilt dat niet echt opschieten.
"Maar allez! Dat lukt precies niet met dat onding!" vloekt Patricia, terwijl ze de schaar in een hoek smijt. Ze loopt terug de keuken in waarna ze terug komt met een broodmes.
"Dat zal wel gaan zo, houd uwe kop goe stil he Joske."
En ijverig begint ze de stammetjes haar van Jos' hoofd af te 'zagen'. Als ze uiteindelijk klaar is, lijkt het eerder op een maanlandschap, dan op een nieuwe coupe.

"Godverdoeme, wat hebt ge nou weeral aangevangen! Ik loop voor paal met da golfslagbad op mijnen kop!" briest Jos, en hij rent naar boven naar de badkamer. Daar pakt hij het scheermesje van Eddy, en hij begint het restant van zijn haar af te scheren. Na een klein uurtje komt hij terug onder, en iedereen begint keihard te lachen.
"Wat hebt ge met uwen kop gedaan?!?" wilt Florentine weten.
"Wel, dat ziet ge toch! Heb alles er maar afgeschoren."
"Met een dunschiller of wat? Das niet scheren, das scalperen" replikeert Anthony hierop, waarna het hele gezin weer uitbarst in een lachbui waar je 'vous' tegen zegt.
"Ma, ik krijg allemaal uitslag op mijnen kop, hebt ge niet een lotionneke ofzo voor dat wat te verzachten."
"Jaja, dat staat op het rechter kastje naast de lavabo, dat groene pompje."

Jos gaat weer naar de badkamer, en kijkt op het rechter kastje. En inderdaad, er staat een pompje met een groenige lotion erin. Jos neemt het pompje, en besluit eerst eens te lezen wat er precies op staat:

Excellent Harmony. Deze lotion bestaat uit etherische oliën op natuurlijke basis. De oliën worden gewonnen uit zaden, bloemen, bladeren en vruchten. U zal de aromatherapeutische werking ondervinden omdat ze een belangrijke invloed hebben op de gemoedstoestand van de mens. Al eeuwenlang wordt het thee-extract wat in deze lotion verwerkt is, over de gehele wereld gebruikt. Excellent Harmony heeft een belangrijke invloed op uw emoties en brengt lichaam en geest weer in balans en harmonie.

Hij spuit een flinke kwak van de lotion op zijn handen, en wrijft ze even overelkaar. Dan smeert hij het op zijn kop...
"AAAAARGGGGGGGGGGH!!! GODVERDOEMES KUTLOTIONNEKE! Rustgevende werking mijn kloewte!"

Terug ondergekomen kijkt hij ma vuil aan.
"Excellent Harmony... tsss, da had beter Exorcist Agony kunnen noemen!" sist hij kwaad.
"Hoe? Nie goed dat lotionneke, dat gebruik ik altijd op mijn benen." zegt ma.
"Ja maar gij scheert die ook nie he, das juist een perzisch tapijt op uw poten. Kijkt maar uit dat ge daar geen luizen in krijgt!" zegt Eddy hier meteen achterna.
"Neen, 't is godverdomme nie goed! Da brandt, nie normaal!"

Het brandende gevoel wordt erger en erger. Jos houdt het niet meer. Hij rent naar de keuken en wil zijn hoofd enkele minuten onder de kraan houden. Zo ver raakt hij echter niet, want plots schiet hij wakker. Hij bevindt zich op de zetel, en was even ingedommeld.
Oef! Hij heeft alles maar gedroomd!

Anthony, die het plaatselijke dorpskrantje aan het inzien is merkt iets interessants op.
"Eej, het is opendeurdag bij de brandweer. Zullen we daar eens gaan kijken?"
De familie stemt in, omdat ze toch niets beters te doen hebben. En ze nemen de benenwagen naar de brandweerkazerne.
"Ik wil ne keer langs die paal naar beneden schuiven!" zegt Anthony opgewonden, terwijl ze richting kazerne wandelen.
"Ja, dan weet gij ook eens hoe da is om ne grote paal tussen uw benen te hebben!" grapt Pa. Ma moet lachen, maar probeert het binnensmonds te houden.

"En gij moet maar eens vragen of ze u nie ne keer willen wassen met de brandweerslang, rotte stinkwolk!" gromt Anthony. Scheldend en roepend wandelen ze verder. Als ze bijna daar zijn, wordt Pa afgeleid door een openstaand autoraampje, en omdat hij niet kijkt waar hij loopt, ziet hij het reclamebord van de opendeurdagen niet. Voélen doet hij het wél! Met een luide bonk loopt hij er tegenaan.

"Govvedoeme stoem loemp ding hier!" tiert hij.
"Wie zet da ding hier ook neer! Ik zal dat 'n keer oplossen, zie!"

Hij begint zijn woede te bekoelen op het bord. Binnen enkele tellen ligt het bord op de grond, in stukken gebarsten, en liggen de houten balken, die toch 'n halve meter in de grond zaten, enkele meters verderop in een weide. Eindelijk aangekomen valt al onmiddellijk de grote volkstoeloop op. Nooit gedacht dat een opendeurdag bij de brandweer zo'n succes zou zijn! De groep gaat naar binnen, er is een wandelroute uitgestippeld langs foto's en vitrinekasten, maar uiteraard trekken ze zich daar niks van aan. Ze passeren ook een rek waar allerlei oude brandweerhelmen in uitgestald liggen, en Ma kan zich niet bedwingen. De oudste helm die er in ligt, pakt ze vast en zet ze op haar hoofd. Het kaartje met de vermelding "Niet aanraken aub" dwarrelt op de grond.

"WOEWOEWOEWOEWOEWOEWOEWOEWOEWOE!!!!" roept Ma als 'n achterlijk kind. Ze moet zo hard lachen, met zichzelf, zoals meestal eigenlijk. Ze zet de helm terug en de groep wandelt verder, naar een grote ruimte waar een dikke man in uniform zijn uitleg aan het doen is.

"Bla bla bla en zus en zo en ook bla blablablabla bla....." Hij draait zich om en doet teken om hem te volgen. Een 20-tal personen, waaronder ook de Kneutersen, doet dit.

"En dit is de bekende paal" legt de man uit. "Hierlangs gaan we naar beneden als we een oproep hebben, en snellen ons zo naar de wagens. Je hebt dat vast wel eens in een film gezien."
Enkele mensen knikken geïnteresseerd.

Dan vraagt de man: "Zijn er nog vragen?"
Het blijft even stil, maar als de man zijn publiek wil bedanken steekt Jos zijn hand op. De man kijkt een beetje op van Jos z'n voorkomen, maar laat 'm toch aan het woord.

"Waarom liggen jullie op het eerste verdiep en moeten jullie via een paal naar beneden schuiven om naar jullie wagens te gaan? Ga toch gewoon langs de wagens liggen man!"
De brandweerman staat sprakeloos. Wat 'n vervelende vraag! Hij kijkt even op zijn horloge, kucht even en zegt dan "Oh verhip! De film gaat beginnen!", waarop hij zich snel uit de voeten maakt.

De Kneutersen hebben uiteraard geen zin in de film, en gaan aan de achterkant van het gebouw op het terras zitten. Pa heeft namelijk dorst gekregen van al dat luisteren! Als ze gaan zitten valt Jos z'n oog op een groot springkasteel.
"Een springkasteel!" roept hij blij. Zonder iets te zeggen stormt hij er op af. Het bordje "Enkel toegang tot 12 jaar" wordt omver gelopen, de waarschuwing "Schoenen uit aub" wordt niet eens opgemerkt. Met een tijgersprong komt Jos het kasteel binnengevlogen. Zijn wilde landing doet enkele kinderen opveren. Als een bezetene begint hij rond te springen. Al snel komen de zweetplekken tevoorschijn in zijn mouwen, maar daar trekt hij zich niks van aan. Zo 'n lol heeft hij al maanden niet meer gehad! Ondertussen zitten de anderen al te genieten van hun drank. Pa en Ma zijn druk bezig over het bezoek van de mensen van de sociale dienst, die overmorgen gaan komen. Ma hoort niet dat Jos op haar zit te roepen vanuit het springkasteel.

"Ma! Maa! MAAAAAAAAAA!!!!!!!!!!!" buldert Jos. Eindelijk kijkt ma om.
"Kijk eh!" hijgt Jos.

Hij gaat in 'n hoek van het springkasteel staan, strekt zijn armen vooruit, concentreert zich en springt enkele keren op en neer. Dan springt hij hoog op en doet een voorwaartse salto. Doch, deze lukt niet helemaal. Hij landt met z'n rug op 'n kind.

"Oeps" zegt Jos, en hij krabbelt recht. "Gaat het, manneke?" zegt hij tegen het jongetje dat 'n beetje verdwaasd om zich heen kijkt. Het arme jongetje wringt zich uit Jos z'n armen, en loopt huilend naar zijn ouders toe en zegt: "Mama, die meneer stinkt!" Waarop zijn moeder zegt : "Jah Fillipke, het is betreurenswaardig dat niet iedereen op de hoogte is van het fenomeen deodorant."
"Of van water en zeep" zegt een andere omstaander. Het is de familie duidelijk dat ze zich beter uit de kazerne verwijderen.
"Kom, we zijn weg" zegt Ma, "het is trouwens bijna tijd voor televisie te gaan zien!"

En daar gaan ze, terug naar huis...