Eluterius

Geïnspireerd door Kenny's uitdaging heeft Anthony zichzelf een onanieverbod opgelegd. Hij wil bij Germaine zijn slag slaan. Die slag kon er wel eens eerder komen dan iedereen verwacht want Germaine staat (op) scherp!

Terwijl Theo ligt bij te komen van de memorabele dreun die hij van Kenny heeft mogen incasseren, en zich afvraagt hoe hij aan die vlechtjes komt, stelt Germaine haar goesting tentoon door Anthony enkele pikante voorstellen in zijn oor te fluisteren. Ze heeft duidelijk iets nodig en steekt dit niet onder stoelen of banken! Anthony's ogen worden groot. Misschien dat er op dat moment nog iets anders is wat groot wordt bij Anthony, maar dat weten we niet.

Ietwat onzeker kijkt hij naar zijn zus, maar die heeft niks door omdat ze met Kenny aan het babbelen is. Erich en Curd staan ondertussen weer aan de voetbaltafel. Wat moet hij nu doen? Eigenlijk heeft hij zichzelf al voldoende ontzegd en wordt het misschien wel eens tijd!
Germaine stapt naar de uitgang en kijkt of Anthony volgt. Dat doet hij. Patricia heeft nog net gezien dat hij weggaat zonder iets te zeggen en wenkt hem, maar hij ziet het niet. Hij gaat naar Germaine en samen gaan ze naar buiten. Daar begint ze hem innig te zoenen en hij laat begaan.
“Kom” zegt ze, en ze stapt naar haar auto. Ze stapt in en gebaart dat Anthony ook moet instappen. Anthony is opgewonden en stapt in. Germaine start de auto en ze rijden weg.

Na een vijftal minuten rijden komen ze aan een klein huisje. Ze stappen uit en Germaine opent de voordeur. Er volgt weer een lange kus waarna ze naar binnen gaan. Anthony struikelt bijna over de dorpel. Germaine opent de deur naar de woonkamer en vraagt Anthony om even te gaan zitten. Zelf gaat ze naar de keuken. Ze zet haar handtas op de keukentafel, neemt het pakje sigaretten en een aansteker eruit en ze steekt een sigaret aan. Ze opent de achterdeur en steekt haar hoofd erdoor. Verwacht ze iemand? Ze knipt het licht op haar terras aan en direct weer uit. Ze doet de deur dicht en weer open. En opnieuw knipt ze het licht aan en meteen weer uit. De deur gaat weer dicht en Germaine draait zich om. Wanneer ze de sigaret op de asbak wil leggen merkt ze dat deze propvol zit. Die moet dus eerst leeggemaakt worden. Germaine legt de brandende sigaret op het aanrecht, opent de kast onder de spoelbak en wil de asbak omkappen in de vuilbak, maar ook deze is vol. Germaine vloekt en haalt de zak uit de vuilbak, knoopt hem dicht en zet hem bij de achterdeur. Ondertussen rolt de sigaret van het aanrecht af en valt op de grond. Germaine vloekt opnieuw wanneer ze de sigaret opraapt.

Dan begint ze de kastdeuren van de keuken op duurzaamheid te testen, zo lijkt het wel! Open, dicht, open, dicht, ... Wat is ze toch allemaal aan het doen? Mompelend neemt ze een rol vuilzakjes uit een lade, scheurt er één zakje af en hangt het in de vuilbak. Met iets te veel lawaai kapt ze de volle asbak in de vuilbak. Met een sponsje veegt ze de asbak uit en legt haar sigaret in één van de gleufjes.
Dan doet ze wéér een kast open. Ze neemt een glas uit de kast en zet het op de tafel. Dan opent ze de koelkast en neemt er een fles melk uit.
Dan neemt ze haar gsm uit haar handtas, begint op het scherm te vegen en te tikken en legt hem dan op tafel. Ze vult het glas met kraanwater, kapt het weg, vult het weer met water en zet het op de tafel.
Ze opent een andere kast, doet ze direct weer dicht, meteen weer open, grabbelt in een krakend zakje dat in de kast ligt, stopt iets in haar mond en voordat ze de kast terug dichtdoet neemt ze nog iets uit het zakje en stopt dit ook in haar mond.
Ze verdwijnt, terwijl ze ergens duchtig op knabbelt, even uit het zicht. Haar gsm grist ze snel mee. Anthony hoort gestommel in een andere kamer. Ook daar gaat er een deur enkele keren open en dicht. Er wordt iets verschoven. Anthony hoort haar iets mompelen in de trant van “ellendige rommelmakers met hunne rommel!”

Dan komt ze weer in de keuken, neemt terwijl ze ergens op kauwt het krakend zakje uit de kast en pakt met de andere hand het glas water. Ze komt eindelijk richting woonkamer. Even heeft ze oogcontact met Anthony maar zegt dan "Ah KUT!" en ze gaat weer via de keuken naar een ander vertrek. Enkele tellen later komt ze de woonkamer binnen met in de ene hand het zakje snoep en haar gsm. Het zakje, wat winegums blijken te zijn, legt ze op het salontafeltje neer, met de opening naar haar toe. Het glas water houdt ze vast. Ze draait zich weer om en gaat naar de keuken. Het glas water wordt weer op de tafel gezet en ze neemt een ander leeg glas wat ze er naast zet. De fles melk wordt terug in de koelkast gezet en het lege glas wordt met water gevuld. Met één gevuld glas komt ze weer de woonkamer binnen en gaat in een fauteuil zitten, kauwt en maalt verder, wrijft in haar haren en haar gezicht en slaakt een zucht. Ze neemt een diepe trek aan haar sigaret en puft de rook weer uit. Ze mijdt duidelijk oogcontact met Anthony.

Anthony denkt dat hij hier de aanzet moet gaan doen. Hij staat recht en maakt zijn riem los en opent zijn gulp. Nog wat verlegen duwt hij zijn broek en boxer naar beneden. Germaine kijkt weg.
“Gaan we nu nog naar boven? Of... ” vraagt Anthony.
Germaine kijkt hem aan en zegt, terwijl ze theatraal met de armen beweegt: “Sjah, ik wist dat ge het ging vragen, maar ik kan dat niet doen... Ik kan het niet doen Anthony, sorry!”
Ze blijft hem even hoofdschuddend aankijken. Ze meent het!

Anthony gelooft zijn oren niet. Is hij daarvoor meegekomen? Onverrichter zake trekt Anthony zijn broek weer op. Gedesillusioneerd. Daar gaat zijn avontuurtje!
Germaine ziet de teleurstelling in Anthony's gezicht.
“Sorry...” zegt ze.
Anthony antwoordt stilletjes: “Mja... Geeft niks...”
Hij meent er niks van want het geeft wél! Heeft hij zichzelf dan zo lang onthouden, om nu teleurgesteld te worden door deze koude kermis ? Wat 'n tegenvaller!

“Ik breng je terug naar Den Toog”, zegt Germaine.
Ze pakt nog een winegum uit het zakje, gaat met het zakje terug naar de kast en voordat ze het weglegt pakt ze er nog twee snoepjes uit. Ze doet haar jas aan en steekt de snoepjes in een jaszak. Ze haalt het zakje weer uit de kast en steekt het in haar handtas.
Dan, wanneer ze naar buiten gaan, valt Anthony's oog op een foto in de gang. Een trouwfoto. Hij ziet ze maar in een flits en het is ook wat donker in de gang, maar hij weet bijna zeker dat het een trouwfoto van haar is.

Anthony weet niet of hij kwaad moet zijn. De rit terug lijkt korter dan de rit naar haar huis. Germaine parkeert en Anthony stapt uit. Germaine zegt nog iets maar Anthony slaat de autodeur dicht en gaat naar binnen. Iedereen zit er nog. Patricia wil iets vragen maar ziet aan zijn gezicht dat ze dit beter niet doet.
Hij vraagt dan zelf “Gaan we nog lang blijven?”
Patricia antwoordt dat ze naar huis wilden gaan. Kenny komt morgen langs om te babbelen. De consumpties worden nog leeggedronken, de jassen worden aangetrokken en men gaat naar buiten. Deze keer is het alcoholgebruik netjes binnen de perken gebleven, dus het voortuinkamperen zoals enkele weken geleden zal er nu niet bij zijn.

Het is koud. Anthony en Patricia wisselen geen woord onderweg. Thuisgekomen wordt er een stil “goeienacht” gezegd waarna beiden naar hun kamer gaan. Wanneer Anthony enkele minuten in bed ligt, hoort hij geritsel aan zijn deur. Hij stapt uit bed en gaat kijken. Knuffke heeft aangevoeld dat er iets mis is en wil komen troosten. Anthony kruipt terug in bed, Knuffke springt ook op bed en na enkele rondjes draaien nestelt hij zich tegen Anthony. “Goeienacht Knuffke...”
Het beest zucht nog eens diep en valt in slaap. Ondanks zijn teleurstelling valt Anthony ook niet lang daarna in slaap.

Het is al een stuk in de voormiddag wanneer hij wakker wordt van luide stemmen beneden. Knuffke zit al rechtop in bed en wil gaan kijken wat er gaande is. Anthony herkent de stem van tante Arlette. De mannenstem met het rare accent zal dan wel Marcel zijn!
Anthony kleedt zich aan en gaat naar beneden. Deze namiddag moet hij nog enkele uren gaan werken, hij was dat bijna vergeten!
Patricia is ook al wakker. Iedereen zit in de woonkamer. Het weerzien met tante Arlette doet Anthony deugd.
Marcel is een aparte verschijning. Groot en ietwat struis, kaal, of toch bijna, en hij heeft een tweetal pennen in de borstzak van zijn trui zitten. Hij is joviaal want hij is aan het woord en wanneer hij Anthony ziet stapt hij er naartoe om een hand te geven. Hij heeft enorme handen en een stevige handdruk!

“Aaah den Anthony! Oewèst me joen?” vraagt hij, met een zwaar West-Vlaams accent.
“Dat gaat” antwoordt Anthony.

Terwijl Marcel Anthony's hand schudt klopt hij hem op de schouder en zegt lachend iets als “Whuh hehhe ngoeje hoen hen mwie he huheh heh wi! Hahahahaha!!”
Meteen daarna draait Marcel zich een halve kwartslag en met een wijzende schouder, een loensend oog een een goedbedoelde grimas vraagt hij “Zieje his ejje wi alsan hinghe wi?”
Anthony heeft er uiteraard geen hol van begrepen maar wil niet dom overkomen. Beleefd als hij is wil hij wel antwoorden, maar wàt?

(euhmmm wat zou hij nu eigenlijk precies gevraagd hebben? Ik zal maar gokken op een ja/nee-vraag) ... Ik denk het wel ja!

Marcel fronst de wenkbrauwen en zegt, maar nu in verstaanbaar Vlaams: “Hoe, gij weet dat zelf niet of wat?”

Tante Arlette ziet de verwarring in Anthony's gezicht en zegt: “Marcel vraagt of ge gisteren op stap geweest zijt.”
“Ah... Jaja” antwoordt Anthony. In een flits komt de anticlimax van de afgelopen nacht weer in hem op. Dat Germaine hem zo voor de gek gehouden had... Phoe!

De dag gaat snel voorbij. Het is gezellig met Arlette in huis en Marcel valt ook goed mee. In tegenstelling tot wat verwacht kon worden is Marcel geen lompe boer. Hij kan vlot over allerhande onderwerpen meepraten en hij weet veel! Zo nu en dan haakt hij in op een gesprek en haalt hij een weetje (waar niemand wat aan heeft weliswaar) boven.

Het is ondertussen avond. Patricia is in de woonkamer komen zitten. Ze kijkt bedrukt want zo dadelijk komt Kenny en dan wordt zijn rare gedrag van de afgelopen weken besproken.
Er staat een bak bier onder het salontafeltje en daar zijn al enkele flesjes uitgenomen. Ook Patricia neemt er eentje uit, ze trekt het open en begint te drinken. In geen tijd is het leeg en ze neemt direct een ander flesje.
Ze voelt zich al redelijk luchtig als Kenny arriveert.
Kenny wordt voorgesteld aan Marcel, waarna hij plaatsneemt naast Patricia. Zij zegt niks, ze vindt dat hij maar van wal moet steken!
“Gaan we efkes naar uw kamer?” vraagt Kenny.
“Nee, niet met die belachelijke zever afkomen”, antwoordt Patricia. “Zeg het hier maar!”
“Waar iedereen bij is?”
“Waar iedereen bij is ja”

Anthony weet al waar het over gaat. Hij verwijdert zich en sneakt naar zijn slaapkamer. Eventueel kan hij contact zoeken met Germaine, maar ook hij vindt dat hij er genoeg voor gedaan heeft en eigenlijk mag ze zelf contact zoeken! Op zijn kamer aangekomen zet hij zijn TV aan en gaat hij op bed liggen.

In de woonkamer is iedereen nieuwsgierig naar wat Kenny zou moeten vertellen. Hij durft echter niet goed.
“Is er iets wat ge moet zeggen Kenny jongen?” vraagt Ma.
Kenny zwijgt en krijgt een rood hoofd.
Patricia begint er dan maar over en het interesseert haar niet hoe génant het is voor Kenny...
Ze snottert: “k mag dus 100 dagen geen seks hebben, door Kenny!”
Kenny slaat de handen voor zijn gezicht.

“Oei” zegt ma, “hebt gij een geslachtsziekte opgelopen Kenny? Welke? Aids? Of dat ander... euhm... Clematis?”
“Maar nee”, zegt Kenny geruststellend, “het is een challenge!”
“Dat is toch niet besmettelijk?” wil ma weten.

“Ach” zucht pa, “100 dagen zonder seks is niks, wij houden die challenge al 324 dagen vol!”
Ma doet alsof ze dat niet gehoord heeft en gaat terug naar de vermeende geslachtsziekte van Kenny.
“Zeg eens eerlijk, hebt gij Clematis Kenny?”
Kenny wordt onnozel van dit gesprek en kan even niet antwoorden. Voor Ma is dit een bevestiging van wat ze vermoedt.
"Oh nee Kenny heeft Clematis aan zijne janus!"
"Maar nee!" antwoordt Kenny opgefokt.

Marcel komt tussenbeide en met zijn kenmerkende opgestoken wijsvinger zegt hij plechtig:



“Oh, euh... Kalmidia dan”, zegt Ma.

Kenny wordt kwaad en staat recht. Met een rood aangelopen gezicht zegt hij “Luister, ik heb géén geslachtsziekte! Ik heb gewoon gehoord van de Manfredo-challenge en dat houdt in dat je honderd dagen geen seks hebt! Door moleculaire opstapelingen in je lichaam gaat de nucleus accumbens, de aanliggende kern in je hersenen allerlei chemische reacties voortbrengen die het verlangen naar een orgasme opdrijven, maar door hier tegenin te gaan word je ten eerste mentaal sterker en bovendien bouw je een soort energie op, die na de honderd dagen een onmiskenbare ontlading teweeg gaat brengen wanneer je klaarkomt. Ook het orgasme bij de vrouw gaat een ongekende en nooit eerder beleefde sensatie zijn!”

Iedereen is stil na deze waterval van de anders heel timide Kenny.
Kenny draait zich naar Patricia en zegt “ik deed dit voor jou! Ik wou jou de hemel laten beleven!”

Patricia kan geen woord uitbrengen. Ze krijgt vochtige ogen. Kenny mompelt nog een keer “voor jou... Patrieske...”

Patricia staat aarzelend recht en valt Kenny in de armen.
Na de knuffelsessie ploffen ze naast elkaar neer in de zetel. Al die tijd heeft Ma met open mond zitten toekijken. Wanneer Kenny naar haar kijkt ademt ze diep in en ze zegt “Kenny, nu heb je me echt verbaasd!”

“Tja...” antwoordt Kenny, “voor Patricia doe ik alles he...”
“Daar heb ik het niet over,” zegt Ma, “kunnen vrouwen klaarkomen!?”