Eluterius

Ze springt uit de auto en rent op hem af, en roept zijn naam: "Yorje! YORJE!!" Deze kijkt verschrikt, wordt helemaal bleek en rent weg, de winkel van het pompstation binnen. Patricia rent 'm achterna, en ziet dan boven de deur staan: "WELKOM IN ROTTERDAM-WEST".

Ze blijft stokstijf staan... Wat is dit?! En waar is Pa?!

Helemaal beduusd gaat ze Pa zoeken. Ze vindt hem aan de achterkant van het gebouw, hij staat te onderhandelen met een man, vlakbij een grote terreinwagen, met Nederlandse nummerplaat, zoals alle auto's op de parking eigenlijk. Dit verklaart dan weer wel waarom Pa via Eindhoven naar Spanje gereden is.

Pa en de man geven mekaar een hand, de terreinwagen vertrekt en.... wacht eens, is dat Yorje op de passagierszetel??? Ze kan het niet goed zien, maar ze weet het bijna zeker. En daar staat Pa dan, met twee enorme zakken aan zijn voeten. "Patricia! Helpt es dragen!" roept hij. Ze pakken beiden een zak en dragen hem naar de auto. "Zet ze maar op de achterbank" zegt Pa, "en ga er maar tussenin zitten". Pa stapt ook in de auto en dan komen de traantjes weer: "Pa gij ging met mij naar Spanje en nu .... uhuhuhuhhhhuuuuuuu! Gij hee gelogen!"

Pa antwoordt: "GIJ LOEMP KIEKEN! Denkt gij nu echt da ik naar Spanje ga rijden!? Gij zijt echt waar nog lomper dan uw moeder! En daobij, ge he dieje Kenny toch al?" Hij zegt 'Kenny' op exact dezelfde sarcastische manier als Ma gisteren. Patricia is nu helemààl beledigd.
Pa vervolgt: "Ik hem hier de deal van de eeuw gedaa, twee kaer 50 kilo groene tabak!"
"Wat moet ik met tabak doen, ik rook niet!" roept Patricia kwaad.
Pa sluit de ogen en zakt zuchtend in elkaar. Hij vraagt "Speelt gij da nu of zijt gij écht zo onmetelijk lomp!? Ik zeg toch: DEAL! TOEBAK!!"

Patricia denkt even dat dit een raadseltje is, en dat het iets te maken heeft met delen, maar komt er dan langzaam achter dat het allemaal opgezet spel was, dat Yorje haar heeft gebruikt om Pa naar Rotterdam te krijgen. En dat Rotterdam niet in Spanje ligt. En dat er in die zakken iets anders moet zitten dan reguliere roltabak...
Ze weet niet op wie ze nu het kwaadste moet zijn... Yorje, omwille van zijn valse lieve woordjes? Of Pa, omdat hij dit met Yorje bekokstoofd had? Of op zichzelf, omdat ze weer zo stom geweest is?
Ze veegt de tranen van haar hamsterwangetjes af en laat zich achterover vallen op de achterbank. Grommend kruist ze haar armen en wendt haar hoofd van Pa af.

Pa draait zich hoofdschuddend terug om en kust het pakje eurobiljetten dat hij nog vast had, en start de Ascona, om terug richting Tienen te rijden.
Ze zijn enkele minuten onderweg, als er plotseling rode en blauwe zwaailichten achter hen opdoemen, gecombineerd met een sirene die Pa aan zijn vrouw doet denken waneer ze weer zegt "Doediiit Doeedaaat"
Pa roept verschrikt: "SHIT! Gooit die zakken buiten! Snel!" Patricia weigert. "Gij hadt maar eerlijk moeten zijn, vuile marginale leugenaar" zegt ze.
"GODVERDOEME ELLENDIG RUND!! GOOI DIE ZAKKEN BUITEN!!" roept Pa. Hij wordt zó kwaad, dat de gevreesde spataders verschijnen op hals en voorhoofd. Dit is geen goed teken, en dat weet Patricia maar al te goed. Dit heeft anderen in het verleden namelijk al eens een gebroken kaak gekost.

Patricia draait het raampje open en propt de zakken naar buiten. Maar ondertussen rijdt de politiewagen al naast hen. Ze doen teken van te stoppen, wat Pa ook doet. Vluchten is geen optie want harder rijden dan 85 per uur is met de Ascona af te raden, tenzij het echt de bedoeling is om een brandende carburator te krijgen.

De politiemannen stappen uit hun wagen, de ene rent naar de zakken en de andere gaat aan de auto van de Kneuters staan.
"Ik kan het allemaal uitleggen!" haalt Pa het eeuwenoude filmcliché boven.
"Ah, dat zullen we dan wel eens zien!" antwoordt de politieman.

Ondertussen is de andere politieman terug bij de auto's aangekomen met de twee zakken. Hij zet ze neer en doet ze open. De andere sopt zijn pink in het poeder en likt hem af.
Zijn blije, trotse en zelfverzekerde "YES-ik-ga-eindelijk-promotie-maken"-face maakt al snel plaats voor een "grotverdoeme-wat-is-dàt"-look, en dan zegt hij: "Okee, neem die zakken maar weer mee, het is in orde. Ik moet je enkel bekeuren omdat je voorwerpen op de openbare weg hebt geg....ooi ...d"

Hij begint echter onophoudelijk te niezen, wat verder spreken onmogelijk maakt. De andere politieman staat er naar te kijken als naar een hondje dat aan't kakken is, en Pa maakt danig gebruik van deze verwarring om zich uit de voeten te maken.
Hij gooit de zakken snel in de kofferbak van de auto en rijdt weg.

Een dikke twee uren later. De Belgische grens komt al in zicht en Pa heeft zich de rest van de rit zitten afvragen wàt hij eigenlijk in die zakken heeft zitten. Maar stoppen vindt hij tijdverlies, dus hij rijdt maar door.
Omdat Pa een niet al te swingende zender heeft opgezet op de radio, en ook omdat ze van nature al gewoonweg lui is, valt Patricia weer in slaap. Ze zijn bijna thuis en Pa zal nu EINDELIJK gaan weten wat hij precies heeft meegebracht...